نگاهی به مجموعه داستان «کافه پری دریایی» / میلاد میرمحمدصادقی

متأسفانه در ادبیات امروز ایران این­گونه رایج است که منتقدان بزرگ، کمتر به نقد کارگاهی آثار تن در می­دهند و چنین نگاهی را به داستان نه در شأن خود می­دانند و نه درخور نویسنده. بخصوص اگر نویسنده اسم و رسمی هم داشته باشد. پیش­فرض بر آن است که هر اثر منتشر شده­ی داستانی در درجه­ی نخست «سالم» است. در نتیجه نقد –به نظر من- بیشتر بر محتوا استوار می­شود تا بر چگونگی پرداخت عناصر و رعایت اصول کلی داستان­نویسی (این که تا چه میزان در امر نقد محتوایی موفق بوده­ایم خود بحث دیگری ست). نقد کارگاهی محدود شده به همان کارگاه­ها و محافل دوستانه­ی ادبی. از طرف دیگر بیشتر نویسندگان نیز حاضر به شرکت در این نشست­ها و ارایه­ی آثارشان نیستند و سعی بر آن دارند تا خود، داستانشان را ویرایش کنند؛ برخی موفق می­شوند و برخی نه.

گفت‌وگویم با منصور علیمرادی

نام منصور علیمرادی برای کتاب‌دوستان و روزنامه‌خوان‌های کرمانی غریبه نیست. سال‌هاست شعر می‌گوید، روزنامه‌نگاری می‌کند، می‌پژوهد، داستان می‌نویسد و برنده‌ی چندین جایزه‌ی ادبی شده است. «زیبای هلیل» نخستین مجموعه داستان اوست که سه ماهی است توسط نشر آموت روانه‌ی بازار کتاب شده است. کتابی 130 صفحه‌ای و دارای هشت داستان کوتاه. نکته‌ای که در باره‌ی زیبای هلیل برایم جالب است، توجهی است که منتقدان جنوبی و کرمانی، از ابوتراب خسروی تا منتقدان بومی، به آن کرده‌اند. شاید بتوان زیبای هلیل را چنین توصیف کرد: کتابی که به معنای واقعی بوی کویر می‌دهد. دانستنی‌ست علیمرادی پیش از این، مجموعه شعری نیز با عنوان «شروگ ماه» منتشر کرده است.

میلاد میرمحمدصادقی

نگاهی به زندگی و آثار صادق چوبک/ میلاد صادقی

زندگی و آثار:

صادق چوبک، فرزند آقا محمد اسماعیل (بازرگان) و رقیه سلطان در 12 تیرماه سال 1295 ه.ش در بوشهر متولد شد. تا مقطع سوم ابتدایی در مدرسه ی «سعادت» بوشهر درس خواند. در سال 1303 به بیماری مالاریا مبتلا شد و برای معالجه به شیراز نقل مکان کرد. در شیراز در مدرسه‌های «شفاییه»، «باقریه»، «سلطانیه» و «حیات» تحصیل کرد...

آویشن قشنگ است

گفت و گو با  حامد اسماعیلیون/ کتونی‌چینی

حامد اسماعیلیون از نویسندگان جوانی‌ست که با داستان بلند (یا به‌قول خودش مجموعه داستان به‌هم پیوسته‌ی) «آویشن قشنگ نیست» جایزه‌ی بهترین مجموعه داستان اول سال 1388 بنیاد ادبی گلشیری را از آن خود کرد و در جایزه‌ی ادبی روزی روزگاری مورد تقدیر قرار گرفت. این کتاب که توسط نشر ثالث روانه‌ی بازار کتاب شده به‌تازگی به‌چاپ دوم رسیده است.

متن کامل این گفت‌و گو را در جن و پری بخوانید.

نوستالژیا

دلم برای اصفهان تنگ است.

شهری که کودکی‌ام را در آن جا گذاشتم.

گفتگو با سلماز یگانه مهر/ داستان نویس

کتونی چینی

سلماز یگانه مهر داستان نویس جوانی است که از سال 81 داستان‌نویسی را آغاز کرد و فروردین ماه امسال نخستین مجموعه‌ی داستانی‌اش را با عنوان «تا... دمل» روانه‌ی بازار کتاب نمود. تا دمل شامل 18 داستان کوتاه از یگانه‌مهر است که توسط نشر هیلا منتشر و به همت نشر ققنوس، روانه‌ی بازار کتاب شده است.

جشنواره‌ی ادبی اصفهان نیز، دو هفته‌ی پیش از این مجموعه به عنوان یکی بهترین از مجموعه‌های داستانی منتشر شده در سال 88 تقدیر کرد.

به این بهانه با یگانه مهر گفتگویی داشتم که در ادامه می‌آید:

داستان نویس باید پیشرو تر از فیلسوف باشد

گفت وگو با حسن فرهنگی٬ داستان نویس و منتقد

کتونی چینی

داستان نویس ایرانی با «جلسه داستان» غریبه نیست. او برای ارائه و اصلاح اثرش نیاز به مخاطبی دارد که بر چم و خم های داستان نویسی آشنا باشد و نقاط ضعف و قوتش را تشخیص دهد. او از نخستین روزهای نشستن در این نشست ها شرکت داشته و امروز هم دارد. چه بسیار نویسندگان تازه کار که در این جلسات به اشتباه راهنمایی شده اند و به بیراهه رفته اند و چه بسیار کسانی که ناامید در نیمه راه بازمانده اند. اما «کارگاه آموزش داستان نویسی» پدیده یی نوظهور است. از عمر این کارگاه ها یکی دو دهه بیشتر نمی گذرد و به همین دلیل بسیاری بر سر مفید بودن یا نبودن شان اختلاف دارند.در همین راستا گفت وگویی داشتیم با حسن فرهنگی که تا چندی پیش یکی از همین کارگاه ها را اداره می کرد. فرهنگی برای ادبیاتی ها نویسنده یی نام آشناست که همواره در تلاش برای خلق گونه های بکر داستان نویسی است. از او تاکنون آثاری چون «زن ها شبیه هم می خندند»، «لیلی بهانه ناگزیر»، «خاطرات عاشقانه یک گدا» و... منتشر شده است و هم اکنون نیز کتابی در نقد «کلیدر» محمود دولت آبادی با عنوان «بازخوانی خشونت پذیری زنان ایرانی» در دست انتشار دارد.

مرگ فرهنگی صدا ندارد

گفت وگوی کتونی چینی با دکتر محمدعلی الستی، نویسنده و پژوهشگر؛

دکتر محمدعلی الستی، پژوهشگر، نویسنده، مدیر پژوهشکده مطالعات انسانی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی تهران است. الستی 19 سال است که در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی کشور تدریس می‌کند. او تاکنون دو کتاب «روابط عمومی در 14 گفتار» و «گفت وگوی رادیو» را منتشر کرده و «جامعه‌شناسی روابط عمومی» را در دست انتشار دارد.
الستی همچنین مقاله‌های علمی، تخصصی و کاربردی بسیاری در حوزه‌های مطالعات ارتباطی، جامعه‌پژوهی ارتباطات، تحلیل رسانه‌ها، نشانه‌شناسی و روابط عمومی منتشر کرده است. 

در جستجوی خوشبختی از دست رفته/ میلاد صادقی

«تپه‌هایی چون فیل‌های سفید» داستان زوجی‌ست که به دنبال یافتن «خوشبختی» سفری توریستی را آغاز کرده‌اند. سفری بی‌آغاز و بی‌پایان. اما در میانه‌ی این سفر، مرد و معشوقه‌اش به ناچار درگیر وضعی می‌شوند که منجر به نوعی رویارویی تمام عیار می‌گردد. دختر که دیدی رمانتیک و تا حدودی شرقی و شاعرانه به خوشبختی دارد باردار شده و ورود کودک را به رابطه‌ی عاشقانه‌اش، تشکیل خانواده‌ی آرمانی و تکمیل و خان آخر این جستجو می‌داند. اما در نقطه‌ی مقابل، مرد، این نطفه‌ی ناخواسته را سدی بر هنجارگریزی شیرین خود و معشوقه‌اش می‌بیند و ادامه‌ی این سفر را با وجود کودکی که قسمتی از آزادی او و معشوقه‌اش را محدود می‌کند، ناممکن و بیهوده می‌پندارد.